Miłości i nie

sama sobie dedykuję bo tata zamknął mnie w wieży

Erazmie, 22 listopada 1963

jestem pewna że napisałeś do mnie list

wiersz miłosny tęskną piosnkę zza morza

mam tam alabastrową skórę nogi jak greckie

boginie i włosy wylane z atramentem

do szklanki mleka

to byłby taki piękny nagrobek prawda

chłopaku?

i pamiętasz dokładnie że nazywam się Annabel

albo Estella może Marylou twój pierwszy raz

smakował lodem truskawkowym kupionym mi

za pół kieszonkowego i pewnie teraz myślisz o mnie

przysięgasz że zawsze o nikim innym tylko o mnie

gdy kochasz się z tamtymi za morzem prawda

mężczyzno?

i pewnie jesteś romantyczny być może masz

już większego czytujesz Fitzgeralda bo to modne

i ładne mądre i smutne i chciałbyś wrócić odnaleźć

kupić mi kwiatki i pieska i zamek na szczytowaniu

a ja zgodziłabym się zarumieniłabym jak bułeczka

gdybym tylko żyła naprawdę a nie w twojej głowie

z czasów podstawówki prawda

tatusiu?

***

entropia

wszechświat dąży
żeby prawdopodobieństwo znalezienia
ciebie i mnie jednocześnie
było jednakowe
w każdym jego punkcie

***

(na Plantach) transplantacje bez aseptyki

podaruj mi

swoje niebieskie migdałki

gdy wodzisz tak językiem

po moim sklepieniu

poproszę

niech będą słodkie i mokre

a potem w nagrodę zapal

sobie i się jeszcze raz

i nalej mi do szklanki

po brzegi siebie

albo nie

morzem zatop wszystkie

swoje poprzedniczki

otworów ciała

sezamie rozchyl swoje

myśli i pokaż co tam masz

pomiędzy półkulami bo lubię to

że jesteś również ładna

na poziomie komórkowym

gdy tak mrugasz i puszczasz zalotnie

impulsy elektryczne

na plantacjach m. gramy w zielone

hodujemy moje uczucie plateau’niczne

więc równiny mam długie i twarde

na nich w rządku rosną

jak słoneczniki twoje twarze

to jak

pozwolisz mi się zerwać

i przeszczepić? 

dawcy i biorcy

wymiana płynów i tabletek

antykonceptualnych bo nie wiem

kochanie jak ci napisać

żółw od tyłu

Erazma Michalus